Przychodzi baba do weterynarza... [negatywy]

Jako opiekunka psa, którego mottem życiowym jest "Tydzień bez weterynarza jest tygodniem straconym", no dobra niech będzie miesiąc  miałam możliwość obserwować sporo dziwnych sytuacji.

Zapraszam dziś na kilka krótkich historyjek z poczekalni/gabinetu weterynarza, które mnie zszokowały. Wiele z nich nie mieści mi się w głowie do dziś. Tajdze chyba też nie patrząc na wyraz jej pyska. 

Przychodzi baba do weterynarza part 1

Wchodzę do lecznicy, jak w większości czeka mnie czekanie w małej poczekalni, gdzie ciężko o komfort oczekiwania dla reaktywnych psów a tam... jeden lub kilka psów biega sobie radośnie po całej poczekalni i zaczepia inne psy i ludzi. Nosz kurna! Co to ma być? Jak tak w ogóle można? Tu są przecież chore psy, psy zestresowane, psy, które może coś boleć lub psiaki po operacji. Nie wspomnę już o tym, że małe, zamknięte pomieszczenie nie sprzyja komfortowemu zawieraniu znajomości. A już na pewno nie psu, z którym przychodzisz na kontrolę po pogryzieniu, czy ogólnie jak masz psiaka, który nie przepada za witaniem się z obcymi, nachalnymi psami. 

Co robisz? Znosisz co cierpliwie, pozwalasz narażać własnego psa, na recepcji oczywiście nerwowo się uśmiechają, ale nikt nie zwróci uwagi, bo nie można się klientowi narazić... 

Co robię ja? Tajga idzie na ręce i jak nie huknę na właścicieli tamtych psów, że co oni sobie wyobrażają i jak tak można?! Efekt natychmiastowy, smycze się znalazły, my w spokoju się rejestrujemy i oczekujemy na nasza kolej, ale obraza reszty bezcenna. Jak już zostajemy same to pani z recepcji mi dziękuje, bo też to się jej nie podobało, ale nie może zwrócić uwagi... Serio? Niby dlaczego? Przecież chodzi tu o dobro i komfort wszystkich pacjentów.

Przychodzi baba do weterynarza part 2

Uf, tym razem wchodzę bez większych problemów - nie ma swobodnie krążących psów. Załatwiam formalności i siadam a wtem... Zaczynają się rozwijać zdające się nigdy nie kończyć flexi i Fafiki próbują doskoczyć do Tajgi z różnymi zamiarami.

Co byście zrobili w takiej sytuacji?

Tajga nie akceptuje takiego bezczelnego zachowania i jeśli moje prośby o ściągnięcie smyczy i trzymania psów krótko nie działają to pozwalam jej pokazać zęby i powiedzieć dobitnie co sądzi o całej tej sprawie. Efekt? Państwo są śmiertelnie obrażeni, że jak to taki agresywny (chyba nigdy nie widzieli agresywnego psa a na psiej komunikacji nie znają się w ogóle) pies przyszedł i ich psy muszą siedzieć spokojnie przy nodze?! Koniec końców mamy spokój od reszty pacjentów. 

Przychodzi baba do weterynarza part 3

Lato, ciepło - drzwi do lecznicy są otwarte, nie ma nikogo w poczekalni. Drzwi od gabinetu uchylone, miałam więc zapukać i wchodzić, bo raczej nikogo nie ma. Wtem wybiega do nas radosny szczeniak z przylegającego do gabinetu szpitala. Super, że jest taki radosny, ale mój pies nie trawi takich rozskakanych szczeniaczków i to jeszcze u weterynarza, kiedy sam jest na smyczy i nie ma możliwości wyjścia z tej sytuacji.

Zasłaniam Tajgę nogami - nie pomaga, biorę ją na ręce i proszę o zabranie psa, jest lepiej, ale nikt się nie kwapi żeby przyjść po psa, drzwi na zewnątrz nadal otwarte, szczeniak ze szwami, opatrunkami i z wenflonem... To się nie powinno zdarzyć! 

Przychodzi baba do weterynarza part 4

Wchodzimy, tym razem bez nerwów i witaczy od progu, siadamy i czekamy aż poproszą nas do gabinetu. W drugim końcu spokojny psiak, na pierwszy rzut oka umie się komunikować, Tajga jest zainteresowana. Wyjątkowo pozwalam im na przywitanie się i jest ok. Za minute pani informuje mnie, że pies ma biegunkę i wymiotuje... Parwo lub inne cholerstwo. Kurde, jak tak można? Powinna mi wcześniej o tym powiedzieć, zwłaszcza, że słyszała, że przyszłam na szczepienie, więc mój pies jest zdrowy.

Dlaczego ludzie są tak bezmyślni i narażają inne psy?

Przychodzi baba do weterynarza part 5

Tajga po jednej wizycie, która była błędem nabawiła się strasznej traumy do igieł i stawiania jej na stole. Nic nie pomaga, ona zapamiętała tamto zdarzenie. Zieje, trochę panikuje, serce jej wali, proszę wetkę żeby zbadała mi psa na podłodze, tak będzie łatwiej. Zamiast podejść ze spokojem i empatią, wzbudzić zaufanie ona... wydziera się na mnie z pretensjami, że jak to się pies tak może bać?! Niestety to było coś pilnego, innych lekarzy brak, kolejna czynna lecznica daleko. Dodam, że Tajga aż tak się nie bała, ale po jej "rozmowie" ze mną obsługa jej była praktycznie niemożliwa

A jakie są Wasze złe doświadczenia z związane z lecznicami weterynaryjnymi? Czy może mieliście szczęście i uniknęliście takich historii z piekła rodem? Koniecznie podzielcie się Waszymi spostrzeżeniami w komentarzach!

Żeby nie było tak pesymistycznie, to w przyszłości będzie podobny post z pozytywnymi historiami